باشد برو ! اي شرجي چشمانت ، اهوازي
هر چند ميدانم ، به اين زودي نمي بازي

باشد برو ، دنياي ما با هم تفاوت داشت
هر قدر من تلخم ، تو روح افزا و طنازي

آينده را دارم تصور ميکنم ، بي تو :
من شعر ميسازم ، تو داري خانه مي سازي

آنقدر زيبايي که با زيبايي ات يک روز
آخر مرا از چشم اين مردم ، مي اندازي

تبعيض بين عاشقانت ، نازنين تا کي ؟
با ديگران خوش عهدي و ، با قلب من ، بازي ؟

باشد ، برو ! اما خدايي هم گمانم هست
من از تو ناراحت ، خدا هم از تو ناراضي

محسن نظري