خوش آمدی ز فرا دست آسمان باران
به پایتخت جهنم، به این جهان بارن!
بزن به صورت این خانه های سیمانی

مگر گشوده شود چشم هایشان باران
بشوی از تن این کوچه ها سیاهی را

ببار تا دم خورشید، بی امان باران
همیشه عاشق آواز آبی ات بودم
برای من غزل تازه ای بخوان باران
کویر بی کسی ام، بی ستاره ای مایوس
رها مکن تو مرا نیز ناگهان باران
به یک اشاره ی تو سفره ی دلم وا شد
کنار سفره ی من امشبی بمان باران
ز عشق دم نزنی، مردم از تو می رنجند
رفیق ساده ی یکرنگ مهربان باران!
مرو به خاطر من، من که دوستت دارم
نرنج از سخن تلخ دیگران باران

سید ابوالفضل صمدی

باد در پیرهن دود به خود می پیچید 

هر کسی جای خبر بود به خود می پیچید  

بعد از آن رفتن در غربت خورشید حجاز

شب تاریک و مه آلود به خود می پیچید  

از هجوم عطش تازه مسلمان شده ها

زندگی در شب تلمود به خود می پیچید 

بانگ بی همهمه کوه به خود می آمد

غیرت یخ زده رود به خود می پیچید 

اشک ،از داغ چنین حادثه ای بی پروا 

زیر چشم تر داوود به خود می پیچید

چه خبر بود که در پشت در خانه ی وحی

شعله ی آتش نمرود به خود می پیچید ...

سید حسن مبارز

نه دفن کردن مضمون بی کفن سخت است
نه گوش دادن الواح بی سخن سخت است

بدون دیدن تو آینه شدن مشکل
نباشد آب اگر با وضو شدن سخت است

 ز یاد بردن من آن‌قدر هم آسان نیست
برای روح، فراموشی بدن سخت است

 به معنی تو ضمیرم به نحو تو مشتق
و گر نه صرف تو و او و ما و من سخت است

 به راحتی نشدم شاهد حقیقت خویش
شهود جلوه‌ی گل در کف لجن سخت است

خودم حریف خودم بودم و عجیب نبود
اگر شهید شدم جنگ تن به تن سخت است

به بوی قرمز سیبی مرا کفن کردند
مگو کفن شدن بوی پیرهن سخت است

هزار بار شکستم که زینتت بشوم
تراش خوردن الماسی یمن سخت است

شکستن بت نفسم شکسته نفسی نیست
تبر زدن به سر و دست خویشتن سخت است

مگر خلیل بیاید کمک کند ور نه
شکستن همه اعضا، دفعتاً سخت است

کجاست ذوق اویس جوان که درک کند
بدون رؤیت تو رؤیت قرن سخت است

ردای رفعت دامادی شعیب چه سود؟
زفاف در شب منصوب حرفِ لن سخت است

برای من که رسیده به خط پایانم
شروع قافیه با مصدر شدن سخت است

رضا جعفری