مثل پرنده ای که پر از دست داده است

یا شاخه ای که برگ و بر از دست داده است



یا مثل جنگلی که درختان خویش را

یک یک به زخمه ی تبر از دست داده است



بی عشق دست و بال من از زندگی تهی ست

همچون کبوتری که سر از دست داده است



گرچه سرم رسیده به آرامش خیال

اما دلم تو را دگر از دست داده است



در جستجوی تو دلم امید خویش را 

کوچه به کوچه ، در به در از دست داده است



بر باد رفته یک شبه عشقم، شبیه آن

نخلی که ناگهان ثمر از دست داده است



راهم بده به بام خود این مرغک غریب

گم کرده راه و بوم و بر از دست داده است



افسوس جز کویر به جایی نمی رسد

ابری که دیدگان تر از دست داده است



این مرد را دوباره در آغوش خود بگیر

حالا که بر سر تو سر از دست داده است

سید ابوالفضل صمدی

او چون بهار خواست پرستو بیاورد
در این هوای بسته هیاهو بیاورد

او قول داده بود نسیمی که می رسد
با خود شمیم ِ شاخه ی شب بو بیاورد

دیروز عصر بود که مادربزرگ رفت
از عکسهای کهنه ی پستو بیاورد

او خواست تا برای همه چهره های من
یک مشت"چشم،چشم،دوابرو"بیاورد

بی بی برای این همه شب،رفت تا از آن
فانوس های کوچک  کم سو بیاورد

گویا قرار بود که او درس ِ عبرتی
از روزگارِ بچه ی پررو بیاورد



من بچه نیستم!چه دروغی ست اینکه او
رفته طلسم ِ مردن جادو بیاورد

یا اینکه رفته است طواف ِغریب طوس
یا از درخت دهکده گردو بیاورد



حالا منم که چشم براه پرنده ای
شاید سلام ِساده ای از او بیاورد

بابک دولتی

مژگان عباسلو

جنگلی سبزم ولی کم کم کویرم می کنی

من میانسالم ؛ تو داری زود پیرم می کنی

نیمه جانم کرده ای در بازی جنگ و گریز

آخر از این نیمه جانم نیز سیرم می کنی

این مطیع محض دست از پا خطا کی کرده است؟

پس چرا بی هیچ جرمی دستگیرم می کنی؟

سالها سرحلقه ی بزم رفیقان بوده ام

رفته رفته داری اما گوشه گیرم می کنی!

تا به حال از من کسی شعر بدی نشنیده است

آخرش از این نظر هم بی نظیرم  می کنی !

من همان سرباز از لشکر جدا افتاده ام

می کُشی یکباره آیا ‘ یا اسیرم می کنی؟

 اصغر عظیمی مهر

چشم می بندی و بغض کهنه ات وا می شود

تازه پیدا می شود آدم که تنها می شود

دفتر نقاشی آن روزها یادش بخیر

راستی! خورشید با آبی چه زیبا می شود

توی این صفحه؛ بساط چایی مادربزرگ...

عشق گاهی در دل یک استکان جا می شود...

زندگی تکرار بازی های ما در کودکی ست

یک نفر مادر یکی هم باز بابا می شود

چشم می بندی که یعنی توی بازی شب شده

پلک برهم می زنی و زود فردا می شود

گاه خود را پشت نقشی تازه پیدا می کنی

گاه خود را پشت نقشی تازه پنهان می کنی

گاه شیرین است بازی گاه دعوا می شود

می شماری تا ده و دیگر کسی دور تو نیست

چشم را وا می کنی و گرگ پیدا می شود

این تویی طفلی که گم کرده ست راه خانه را

می گریزد؛ هی زمین می افتد و پا می شود

گاه باید چشم بست و مثل یک کودک گریست

چیست چاره؟ لااقل آدم دلش وا می شود

تو همان طفلی که نقاشیش کفتر بود و صحن

و دلت این روزها تنگ است...

آیا می شود؟...

حسن بیاتانی

این گریه ها برای تو اصلا نیست!

این عشق، ماجرای تو اصلا نیست!

عشقت مجازی است و خدا حق است،

دل کعبه است، جای تو اصلا نیست!

عارف شدم، فرشته شدم رفتم،

دلتنگی ام برای تو اصلا نیست!

شکل سکوت های خودم شد شعر

چون صحبت صدای تو اصلا نیست!

دیدی چه خوب رفته ای از یادم!

در شعر رد پای تو اصلا نیست!

علی محمد مودب