شب است و شهر پر از سایه های تزویر است
و این که می شنوی ماجرای تقدیر است
سکوت می وزد از سمت کوچه باغ خیال
سکوت یعنی شعری که بی تو دلگیر است
برای از تو سرودن بهانه ای کم نیست
در این حوالی چیزی که هست تصویر است
غزل، غزل نفسی تازه می کنم دیری است
هوای تازه در این شهر مثل اکسیر است
دوای این همه تشویش و این همه تردید
اگر تبسم گل نیست، برق شمشیر است
فقط نه من، که تماشای شعر من آبی است
که آسمان به تماشای تو زمینگیر است
تمام شهر نفس می زند به دلتنگی
"بیا فدای نگاهت، بیا کمی دیر است..."

محسن حسن زاده لیله کوهی