من طبیبی سراغ دارم که ، پول دارو دوا نمی خواهد

در ازای شفا از این مردم ، جز دلی مبتلا نمی خواهد

هر که دل را دخیل او سازد ، کاسه بر دیگران نمی یازد

با چنین خُم کسی گشایش از دیگ مهمانسـرا نمی خواهد

بی پناه و غریب هم باشی ، در لطف و عنایت اش باز است

احتیاجی به وقت قبلی نیست ، واسطه ، آشنا نمی خواهد

چه نمک دارد این لب گندم که کبوتر به سجده می بوسد ؟

هر که طوقی او شود قفسی جز ضریح از رضا نمی خواهد

آفتابی چنانکه می دانی ، در پس سیم و زر نمی گنجد

بین این گیر و دار بی سقفی ، گنبدی از طلا نمی خواهد

چیست در این زمین که فوّاره ، نیمه ی راه آسمان برگشت ؟

آب هم چون کبوتر اوجش را جز در این خاک پا نمی خواهد

دوش در دوش آب و آیینه زائر ساحت زلالش باش

کعبه ی مستی و تهیدستی ، سعی را بی صفا نمی خواهد

جواد اسلامی