نه دفن کردن مضمون بی کفن سخت است
نه گوش دادن الواح بی سخن سخت است

بدون دیدن تو آینه شدن مشکل
نباشد آب اگر با وضو شدن سخت است

 ز یاد بردن من آن‌قدر هم آسان نیست
برای روح، فراموشی بدن سخت است

 به معنی تو ضمیرم به نحو تو مشتق
و گر نه صرف تو و او و ما و من سخت است

 به راحتی نشدم شاهد حقیقت خویش
شهود جلوه‌ی گل در کف لجن سخت است

خودم حریف خودم بودم و عجیب نبود
اگر شهید شدم جنگ تن به تن سخت است

به بوی قرمز سیبی مرا کفن کردند
مگو کفن شدن بوی پیرهن سخت است

هزار بار شکستم که زینتت بشوم
تراش خوردن الماسی یمن سخت است

شکستن بت نفسم شکسته نفسی نیست
تبر زدن به سر و دست خویشتن سخت است

مگر خلیل بیاید کمک کند ور نه
شکستن همه اعضا، دفعتاً سخت است

کجاست ذوق اویس جوان که درک کند
بدون رؤیت تو رؤیت قرن سخت است

ردای رفعت دامادی شعیب چه سود؟
زفاف در شب منصوب حرفِ لن سخت است

برای من که رسیده به خط پایانم
شروع قافیه با مصدر شدن سخت است

رضا جعفری

گفتـنـد وزن و قافیــه تعطیـل می شود

قحطـی اسـتعاره و تمثـیل می شود

قوت گرفت شایعه می گفت بعد از این

هر صورتی به آینه تحمیل می شود

حتـی خبـر رسـیـد کـه از سردی هـوا

گـلدسـته چـند ثـانـیه قندیل می شود

برکار تا نود درجه رفت ناگهان

مژده ? شعاع دایره تکمیل می شود

یک حوریه به قالب انسان حلول کرد

از این حلول هر چه که تشکیل می شود

در مصرعی خلاصه کنم حرف خویش را

زهرا به قلب فاطمه تنزیل می شود

از آن شبی که روی زمین کرده ای نزول

هر آیه با شئون تو تحلیل می شود

تو چشمه شگفتی و انجیر می دهی

تحریف قطره های تو انجیل می شود

گاهی درخت می شوی و میوه های تو

خامش غذای سفره جبریل می شود

تو سیب می شوی و تو را میل می کند

سرخی گونه هاش که تکمیل می شود

تو می شوی خدیجه و او با وجود تو

حس می کند به آمنه تبدیل می شود

وقتی شما شدی نخ تسبیح قطره ها

هم مشرب فرات ? لب نیل می شود

وقتی تو ای الهه دریا غضب کنی

ماهی بالدار ? ابابیل می شود 

طفل تو مبدا همه اتفاق هاست

هر سال با حسین تو تحویل می شود 

این شعر را ببخش اگر تو زیاد داشت

خانم غزل بدون تو تعطیل می شود ...

              رضا جعفری