گیرم گلاب ناب شما اصل قمصر است

اما مگر نه حاصل گلهای پرپر است ؟

صحرا ، شهید داده ی لیلا و قیس هاست ،

این سرزمین سبز اگر لاله پرور است

پا مال کن تو نیز دلم را که غافلی ،

پا خورده اش عزیز من این فرش بهتر است

گیرم هزار بار بیافتم به خاک و خون

پرواز : مشق عاشقی هر کبوتر است

پی می بری که صاحب « اندیشه » بوده ام

فردا که شهر شاهد تشییع یک « سر » است

فردا برابریم ، که صاحبْ سر شما

با پیکر بدون سر من برابر است

ما و قصاص قبل جنایت ؟! نه ، گرچه ... آه !

قابیل سالهاست که با ما برادر است

?

... تا عشق کوله بار مرا بسته ، دوستان

جای درنگ نیست که رفتن مقدر است

یک پای داده ایم به این راه و باز هم ،

انگار جاده منتظر پای دیگر است

همراه کاروان کسی می روم که گفت

« پایی اگر دراز کنی جاده رهبر است »

?

ما شاعریم و بار رسالت به دوش ماست

شاعر بدون معجزه ای هم پیمبر است

دیدیم کعبه گرم هبل ها و لات هاست

گفتیم پیر و مرشد ما نیز « آذر » است

عرفان اگر به سجده ی طولانی است عزیز

ابلیس هم ز پیر شما مولوی تر است

 علی اصغر داوری